- janua
- jānŭa, ae, f. [Janus, i. e. ianus, from i, ire; cf. Sanscr. yāna, itio, incessus, from yā, ire], a door, house-door.I.Lit.: principem in sacrificando Janum esse voluerunt, quod ab eundo nomen est ductum: ex quo transitiones perviae, jani;B.
foresque in liminibus profanarum aedium januae nominantur,
Cic. N. D. 2, 27, 67:claudere,
id. Verr. 2, 1, 26, § 66:januam occludere,
Plaut. Aul. 1, 2, 11:pultare,
id. Poen. 3, 4, 30:ante ostium et januam,
id. Pers. 5, 1, 6:indiligenter observare,
id. As. 2, 2, 7:reserare,
Ov. H. 4, 141:frangere,
Hor. S. 1, 2, 128.—The dog was commonly chained there;hence, janua mordax,
Plaut. Truc. 2, 4, 1; cf. id. Most. 3, 2, 126 sq.—Transf., an entrance of any sort:II.inferni janua regis,
Verg. A. 6, 106; cf.:atri janua Ditis,
id. ib. 6, 127:mortis,
Sil. 11, 187:leti,
Val. Fl. 4, 23:cum eam urbem sibi Mithridates Asiae januam fore putasset,
the key of Asia, Cic. Mur. 15, 33:hic locus est gemini janua vasta maris,
Ov. Tr. 1, 10, 32.—Trop., an entrance, approach:qua nolui janua sum ingressus in causam,
Cic. Planc. 3, 8:facillime vos ad ea, quae cupitis, perventuros, ab hoc aditu januaque patefacta,
id. de Or. 1, 47, 204:illa januam Famae patefecit,
Plin. Ep. 1, 18, 4; Val. Fl. 4, 231:vultus ac frons, quae est animi janua,
Q. Cic. Pet. Cons. 11, 44:ego sum ostium,
Vulg. Johan. 10, 2.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.